Tadschikistan war definitiv unser zweites Highlight nach dem Iran!! Unglaublich schöne Landschaft – für Berg- und Wanderfreunde ein MUSS – und sehr sehr freundliche Menschen. Es ist nicht ganz einfach, in Tadschikistan zu reisen, die Infrastruktur lässt doch noch sehr zu wünschen übrig, was das Umherfahren schwierig macht. Es gibt im Prinzip keine öffentlichen Verkehrsmittel, alles muss per 4×4 -Taxi organisiert werden. Das macht es (für asiatische Verhältnisse) relativ teuer. Das Essen ist besonders im Pamir sehr dürftig. Man kann aber in der richtigen Jahreszeit (vorzugsweise Juli-September) trekken bis zum “Umfallen”. Man übernachtet im Pamir fast immer in sogenannten “homestays”, also bei Familien zuhause, was einem eine gute Gelegenheit gibt, einen Einblick in das Leben der Menschen zu bekommen. In diesem Sinne war Tadschikistan für uns mal wieder “another lesson to learn” – wo, wovon und womit Menschen auf dieser Welt leben – in einer völlig “menschenfeindlichen” Umgebung, mit ein paar Ziegen und Kühen, ohne Elektrizität und fließendem Wasser – und doch wird man fast immer mit einem Lächeln begrüsst und sie teilen auch die letzten 2 Kartoffeln mit ihren Gästen! Das relativiert mal wieder unsere Sorgen und Problemchen, mit denen wir uns zuhause rumärgern.

Diese Erlebnisse und der tägliche Blick auf die Bergwelt entschädigten für die ganzen Strapazen und wir können Tadschikistan nur wärmstens empfehlen!!

Tajikistan was definitief na Iran ons tweede hoogtepunt van deze reis! Ongelooflijk mooie landschappen – voor berg en wandel fanaten een must! – en zeer vriendelijke mensen. Het is niet heel makkelijk in dit land te reizen. De infrastruktuur laat nog veel te wensen over, wat het rondrijden erg moeilijk maakt. Er is in principe geen openbaar vervoer. Alles moet je met 4×4 taxi’s organiseren. Dat maakt het voor aziatische verhoudingen relatief duur.
Het eten is in het bijzonder in de Pamirs erg schraal, maar het goede is dat je in het juiste jaargetijde (juli-september) in de bergen kunt trekken totdat je omvalt!

Je overnacht in de Pamirs bijna altijd in zogenaamde ‘homestays’, dus bij een familie thuis. Hierdoor krijg je een goede kans om het traditionele leven van dichtbij mee te maken. In deze zin was Tajikistan voor ons weer ‘another lesson to learn’ – waar, waarvan en waarmee mensen op deze aardbol leven – in een zeer ‘mens vijandelijke’ omgeving met een paar geiten en koeien, zonder elektriciteit en stromend water te moeten leven en toch word je bijna altijd met een lach begroet en is het geen probleem de laatste 2 aardappelen met de gasten te delen. Dat relativeert maar weer is onze zorgen en problemen waarmee wij thuis te maken hebben…

Deze belevenissen plus de blik die we gekregen hebben op het bergleven hier, volstond volledig voor de inspanningen die je ervoor moet doen en we kunnen daardoor Tajikistan zeer aanbevelen om het eens te gaan bezoeken!